Started: April 2020
Updated ︎︎︎ 15.03.2024
THE LAST PHOTO
/ АПОШНІ ФОТАЗДЫМАК
Funeral photoraphy is a genre nearly extinct. Modern style of life in Belarus has no place for death in its everyday rutine. But it was much harder to hide it in a traditional way of life. Nor was it desirable since a human death was seen as a transition of a person from one state to another, same as in another rite of passage - a wedding. It is a difficult transition with the possibility of getting lost on the way, which will bring grief to both the hero of the transition and everyone around. That’s why the local society gathers to escort a deseased person with rutial words and actions, to protect him or her and themselves. Photographs of funerals are a reflection of family unity and help in times of need. Besides, at the time of the scarse distribution of photography, such a picture could be the only image of a deceased person, the last possible memory.
Пахавальная фатаграфія – амаль зніклы жанр. Сучасны лад жыцця ў Беларусі не мае месца для смерці ў сваёй паўсядзённасці. Але пры традыцыйным ладзе жыцця прыхаваць яе было значна цяжэй. Ды і жадання такога не ўзнікала, бо смерць успрымалася як пераход чалавека з аднаго стану ў іншы, што звязвае яе з іншым абрадам перахода – вяселлем. Гэта цяжкі пераход, звязаны з можнасцю страціцца на шляху, што прынясе гора і герою перахода, і ўсім навокал. Таму ўся грамада збіралася каб адмысловымі дзеяннямі і словамі праводзіць чалавека, абараніць яго і сябе. Фотаздымкі пахаванняў – адлюстраванне сваяцкай еднасці і дапамогі ў час патрэбы. У часы абмежаванага распаўсюду фотатэхнікі такая фатаграфія магла быць адзіным здымкам памёршага чалавека, апошнім успамінам.
