Dziavočy viečar
Мастачка: Леся Пчолка
Куратарка: Лізавета Міхальчук
Працягласць выставы: 04.05 – 26.05.2019
Прастора КХ. Брэст, Беларусь
Абрадавая сістэма есць адлюстраваннем карціны свету нашых продкаў. І як кожная падобная сістэма яна перадаецца ад пакалення да пакалення, становячыся больш легендай, якой кіруюцца па нейкай неўсвядомленай звычцы. Але кожны абрад, рытуал ці традыцыя можа шмат чаго паведаць пра погляды і лад жыцця нашых прадзядоў. У сітуацыі з жаночым вясельным вянком – пра жанчын.
Жаночы вясельны вянок – гэта толькі невялікая частка складанай абрадавай сістэмы, якой прытрымліваліся нашыя продкі. У кожнай мясцовасці былі нейкія свае выключныя рытуалы ці нейкія асаблівасці, але ж асноўная частка – агульная. І ў гэтай сістэме кожная рэч, слова і дзеянне мелі свой свой пэўны час і сэнс: ад сватаўства да «мядовага месяца».
Дзявочы вечар – вечар перад вяселлем – час, калі плялі вясельны вянок. Нявеста, яе сяброўкі і старэйшыя жанчыны дому збіраліся разам і выконвалі шматлікія абрады, якія павінны былі прынесці ў новую сям’ю шчасце, багацце і здароўе. Вянок, як і белы колер сукенкі, з'яўляўся сімвалам «чысціні» дзяўчыны, і ўсе ягоныя складнікі, кветкі і колеры стужак, штосьці таксама значылі.
Але ж, калі ўважліва прыглядзецца да фотаздымкаў, мы можам заўважыць – з вясельным вянком – і дзяўчын у каляровых сукенках, і нават цяжарных жанчын. Гэтыя здымкі сведчаць выключна аб наяўнасці традыцыі, а не аб тым, наколькі сур’ёзна нашыя продкі ставіліся да яе выканання. Адказ можна знайсці толькі ведаючы гісторыю сям’і з усімі яе таямніцамі.
Гэтая выстава – толькі частка вялікай фотакалекцыі VEHA «Дзявочы вечар». Збор здымкаў, як і гісторый, якія засталіся па-за аб'ектывам фотакамеры яшчэ не скончаны. Іх заўсёды больш, чым мы можам сабе ўявіць, і кожная з іх – неацэнная частка для разумення нашай ідэнтычнасці і яднання.
Photo by KX Space
other exhibitions
